KÖPEK GİBİ KÖPEK

  Geçen yine tuvaletteydim, elimde babama yakalandığımda ucunu koparttığım ama kıyamayıp atmadığım ve cebim koyduğum kaçak sigara ile keyif yapıyorduk. Dalmışım bir ara derinlere gitim, çocukluğuma indim ve birden hayvan sevgisi doğdu içime ve dudaklarımdan yalnızca 5 harf döküldü; 'KÖPEK' dedim kendi kendime. Düşündüm beni hiç köpek ısırmamıştı, hatta kovalamamıştı o halde nedir bu nankörlük dedim, benim neden köpeğim yok? İçim burkuldu... Attım sigarayı bastım sifona bir hısımla çıktım dışarı. Evet bir köpeğim olmalıydı benim ama nasıl bir köpek? Şu elinde sigara ile okul önlerine gelen dövmeli tiplerin beslediği nankör pitbull uymazdı bana. Evin içinde beslenen bir avuç, fare kadar ufak ama eşşek gibi gözleri olan, pekala yalaka bir görünümü olan köpek de benlik değldi. Daha farklı bir şey olmalı, böyle büyük bir şey sonra birden bi 5 harf daha takıldı dilime... 'ÇOBAN' işte beni tarif eden kelime buydu karakterimi cat diye ortaya koyuvermişti. Saf , temiz, emektar... her şey demekti. Çoban köpeği babası göndermemştir okula, ilkokul terktir, cahil değildir ama hayat üniversitesi mezunudur, hem efendi hem dürüst, delikanlı bir köpek. Kuru ekmek suya kanaat eder. Yatacak yer beklemez, havlamaz, ısırır. İri yarı , simit kuyruklu kaslı mert bir köpek. Hayatın kazıklarını yemiştir, bozulmamıştır ama, yarı yolda koymaz, karıya kıza bakmaz, yağlı yemek için kimsenin yüzünü yalamaz, dik başlı, ağır bir köpek. Okey masasındaki dost kıvamındadır. Kavgadaki levyedir, gerekirse masaya yumruğunu vurur, okuldan kaçan oğlunun kulağını çeker, ağzı var dili yok, heybetli mahalle abisi şerbetinde bir köpek. Evden işe işten evedir, kaşı gözü oynamaz, sadıktır çoban köpeği, namusludur, yediği tabağa pisletmez, ihanet etmez ve bir çoban köpeği asla bacaklarınızı düdüklemez. Çoban köpeği, köpek gibi köpek...